крсти (св. и несв.)
Фасциниран од твојата креативност и затворот ќе го крстам замок доколку твојот поглед не одговори на импулсите на менталните бранувања.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Дури ни ножот со кој ја сечев зелката, за оној проклет боршч на татко ти не го бев оставила на масата туку го држев во левата рака додека се крстев.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Некој страв го фаќа од пукањето и само се крсти за да стане гуштерица.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Стигна на местото што јас привремено го крстив хемороид на газот на светот.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
А Бисера, колку го виде оти ја симна шапката и почна да се крсти, избега и не се обѕрнува назад, оти поп кога колне не треба да го гледаш: макар и другото да колне, клетвите го фаќаат тој што е крај него.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Но војникот наеднаш запре со крстењето и му врза една тешка шлаканица на момчето. Со истата рака со која се крстеше.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се поставува прашањето: кој ни го клал името, што сакал да означи тој со него кога нѐ крстил и што разбираме ние под името Бугарин кога се наречуваме со него?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Се чудат жените што ми станало и затоа се крстат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се подзакривам зад една ветка и почнувам да се крстам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој ја отвора вратата и со десната нога го пречекорува прагот на домата наша. Се крсти пред иконата.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
И веднаш заборавив како се спрема ајвар и слатко, а сторив трансфер од некој кој посветено се крсти во Креаторот во верник, ама во животот.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И машко и женско, и мало и големо, и христијанско и турско, христијаните крстејќи се и во истото време изговарајќи Господ да го дочува во живот Лазора, а Турците, на чело со Тахир бег Јаузоски, кој и заборави да го прошетува Мурата, Ај анасана, ај џган, уште од раното се купчат на портите, на срецело пред дуќаните Акиноски и на чешмата, на бунарите, во дворот и на чардакот Акиноски и само за тоа зборуваат: минатата сабота токму во време пладнина, нивните мажи, главите на сојовите, се нашле таму во Прилеп, на Али Чаир, за со свои очи да се уверат во силата Лазорова, и за потоа со свои очи да го видат нештото кое тука, на лице место и пред сета насобрана народија, ќе му го прекинеш животот на човекот, а кое не го стори тоа, не го однесе на оној свет, само затоа што е Лазор голем и силен како никој друг на земјава, па ножот и куршумите, кога влегле во месото негово удриле на коските и тука се запреле.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
За Грците сѐ словенско беше грубо и бугарско. Со името Бугари нѐ крстија Грците и нас Македонците. Но тоа прекрстување не е единствено.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И пред секоја негова слика се крсти.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сосе ракатки зелје во рацете се крстат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа е позната стара работа превркнам — препукнам прегач — особена унечка со телови прегос — денот после венчањето кога се пие блага ракија предотина — прежда преѕалувам — претерувам во нешто пресек —ѓутуре (спаилакот се зема ѓутуре без да се бројат снопјето) прид — пари за невестата без кои во Мариово не ја даваат родителите девојката прикрепник — мажот ми (мојот прикрепник) принова — новородено дете припрто — кусо време проведи ме (од кучката) — одбрани ме провирач — камен со дупка преку која се провираат болни и бездетни жени проводија — подарок во пари на невеста и мало дете пролетнина — пролетни посеви промрткам — не се согласувам, си пишманам проскомидија — дел од црквената литургија прочврча (сланината) — се испржи пцалт — црквен пеач пувка — врста печурка, габа која е мека и пувка кога ќе ја стегнеш со прстите пупулче — младо девојче, пупуљак пупурник — кржлаво дете, рахитично пурде — име на машко дете дури да го крстат пуст — ничии, без стопан.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се крстел јавајќи на несигурна гранка и ги гледал како што можел светец од височина да гледа куп ѓаволи со крмначки опаши.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
По оваа песна која што знаат да ја свират и потпросечните ученици во Средно музичко се крсти и најпознатиот македонски детергент.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Не знам оти, првин се распулувам лево-десно, се обѕрнувам назад за да не ме гледа некој, и се крстам. Устата ми е сува и полна со некој красат мирис од шумата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се крстиме и ние со неа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
